Czerwony złoty w encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania 40 dukatów Zygmunta III Wazy z 1621 Dukat powstańczy, awersCzerwony złoty – staropolskie określenie monety złotej, florena, dukata, odróżniające monetę obiegową (ok. 3,5 g złota) od ówczesnej jednostki obrachunkowej, czyli złotego polskiego.
Historia | edytuj kod
W 1528 po utworzeniu polskiego systemu bimetalicznego wybijano je do końca XVIII w. Ostatnim polskim czerwonym złotym był tzw. dukat powstańczy z powstania listopadowego, bity w 1831. Wartość dukata przeliczana na monetę srebrną stale w Polsce wzrastała i wynosiła:
- 32 grosze na początku XVI wieku
- 58 groszy w końcu XVI wieku
- 120 groszy ok. 1620
- 180 groszy w połowie XVII wieku
- 540 groszy w XVIII wieku
Zobacz też | edytuj kod
Bibliografia | edytuj kod
- M. Gumowski, Moneta złota w Polsce średniowiecznej, Kraków 1912
_-_awers.jpg){kind=link}